८ मार्च – एका सुंदर नात्याची पाच वर्षांची कहाणी

८ मार्च २०१९ – जागतिक महिला दिन! तो दिवस माझ्या आयुष्याला एक नवी वळण देणारा ठरला, हे मला त्याक्षणी माहीत नव्हतं. त्या दिवशी एका कार्यक्रमात मी तिला पहिल्यांदा भेटलो. ओळख अगदी साधी होती—एकच दोन वाक्यांची देवाणघेवाण, हलकासा हसरा संवाद! पण त्या संवादाने माझ्या मनात तिच्याबद्दल एक वेगळी जागा निर्माण केली, ज्याची मला तेव्हा कल्पना नव्हती.

त्या दिवसानंतर आमच्या गप्पा वाढल्या, संवाद रंगायला लागला, आणि एका अनोख्या नात्याची सुरुवात झाली. प्रेम नाही, आकर्षण नाही, पण तरीही एक अतूट बंध तयार होत होता. समाजाने ‘भाऊ-बहीण’ म्हटलं की रक्ताचेच असावेत असा नियम ठेवलाय, पण आमचं नातं त्या चौकटीच्या पलीकडे होतं. आम्ही एकमेकांना समजून घेतलं, आधार दिला, आणि नात्याचा अर्थ नवीन परिभाषेत लिहिला.

या पाच वर्षांत आम्ही दोघंही खूप बदललो, प्रगल्भ झालो, आणि जीवनाच्या विविध टप्प्यांवर एकमेकांसोबत उभे राहिलो. सुखाचे क्षण असोत की दुःखाचे—तिने मला नेहमीच मोठ्या बहिणीसारखा आधार दिला, आणि मीही तिला कधी धाकटा भाऊ, तर कधी मोठा भाऊ म्हणून साथ दिली. भांडणं झाली, मतभेद झाले, पण त्याहूनही मोठा आमचा विश्वास होता.

आज पुन्हा ८ मार्च आहे… मागील पाच वर्षांचा प्रवास जेव्हा मागे वळून पाहतो, तेव्हा जाणवतं की काही नाती कोणत्याही व्याख्येत बसवता येत नाहीत. ती माझ्यासाठी फक्त एक मैत्रीण नव्हती, तर माझ्या आयुष्यातील एक महत्त्वाचा भाग होती.

कधी मोठ्या बहिणीसारखी मार्गदर्शन करणारी, कधी छोट्या बहिणीसारखी लाडकी हट्टी – पण नेहमीच विश्वासाचा भक्कम आधार. या नात्याने मला समृद्ध केलं, जगण्याची नवी दृष्टी दिली आणि एक गोष्ट शिकवली – नाती केवळ रक्ताची नसतात, ती मनानेही जपली जातात.